Спокойной ночи, мама

Жақындарыңыздың ішкі жан-дүниесі, армандары мен үміттері туралы қаншалықты жиі ойланасыздар? Қаншалықты жиі біз мына сұрақты ойымызда көтереміз: Бізге маңызды емес деп көрінген зат басқа біреу үшін маңызды шығар? Өзімшілдікке көзімізді байлатып, қаншалықты жиі біздің жанымыздағы бізге мұқтаж адамдарға көңіл бөлуді қоямыз? Біздің бір жымиюымызға, жылы сөзімізге, көңілімізге, мейірімге толы нәзік алақанымызға, құшағымызға, құтқарушы «Жақсы көремін» сөзіне зәру адамның жайы туралы қаншалықты жиі ойланамыз?
Дәл осы тақырыптар берілген қойылымның толғанысына айналды.
Как часто мы задумываемся о внутреннем мире, мечтах и чаяниях тех, кто рядом? Как часто задаём себе вопрос: может то, что нам кажется неважным, жизненно важно для другого? Как часто ослеплённые эгоизмом упускаем из виду тех, кто рядом, кому мы нужны и как часто задумываемся о том, что жизнь другого в эту минуту зависит от одной только нашей улыбки, доброго слова, внимания, тёплого доброго нежного искреннего прикосновения, объятия, спасительного «Люблю»?
Именно об этих темах и рассуждает данный спектакль.